Sinds ik ruim 9 maanden geleden mama ben geworden, ligt er een serieuze laag stof op mijn spontante ‘ik’. Ik time en plan alles zo efficiënt mogelijk, nog meer dan voordien. Maar plots (toen ik me afvroeg welk werk ik nog verzet kon krijgen in de 30 seconden dat het water voor de pap in de microgolfoven moest), dacht ik er weer aan. Hoe fijn dat was om lekker spontaan te kunnen zijn…
“Ik wil op m’n verjaardag eigenlijk liever ergens anders zijn dan hier.”; bedacht m’n vriendin ’s nachts toen ik haar proficiat kuste. “Dan doen we dat toch gewoon!”; schaterde ik. Dus boekten we (lichtjes aangemoedigd door de goedkope schuimwijn van de nachtwinkel) onze tickets. Ik keerde huiswaarts (voor wat in mijn mamatijdperk een véél te kort slaapje heet) en enkele uren later namen we de eerste trein naar Parijs. Zomaar. Omdat het kon. De details van ons uitje ontglippen me. Het is dan ook alweer bijna tien jaar geleden.
"Ik wil het perfect doen."
Sinds de geboorte van onze dochter ben ik vastberaden om een bovengemiddeld uitmuntende prestatie als mama neer te zetten. Als een geoliede machine denk ik telkens drie stappen vooruit. Bij ons wordt de luiervoorraad steevast aangevuld bij elke 1+1-actie, puilt de kleerkast uit met kleertjes voor volgend jaar en liggen er altijd twaalf voorgesorteerde setjes klaar onderin de verschoontafel. Ogenschijnlijk lukt alles meer dan behoorlijk. Althans zo troost ik mezelf in slaap. Ik lijk wel neurotisch. En eerlijk? Ik vind het nog leuk ook. Ik kick erop als ik het goed doe, maar… Het is verdorie zo mentaal uitputtend, dat ik het niet langer op deze manier wil blijven trekken. Blijkbaar verlang ik dus toch naar een spatje spontaniteit.
Leren loslaten
Toegegeven; hiernaar verlangen is vechten met mezelf. Ik; die nu met de zon ga slapen. Ik; die de fles Prosecco op het onderste schap bewaar. (Het is toch zonde om ze zomaar op een dinsdagavond te openen gewoon omdat ik er zin in heb, en dat voor één glas?) Hoe gaat deze controlefreak OOIT leren loslaten? En wat met de schaduwzijde van de heropleving van mijn spontaniteit? Wat als het voeden en slapen dan niet zo perfect verloopt als wanneer ik het zélf doe in mijn veilige cocon? Is dat dan het einde van de wereld? Mijn man denkt van niet, maar vertel dat maar eens aan mijn moederhart.
Ruimte voor spontaniteit
Trouwens… Hoeveel ruimte voor spontaniteit schiet er tussen de goed getimede luiers, groentepapjes en slaapjes nog over? Ik denk toch nog wat. Al moet ik wel wat harder zoeken nu. Oké, je gaat je kind niet om half twaalf ’s nachts in de auto vlammen voor een Caramel Frapuccino. Maar wat is er mis met je kleintje laten overnachten bij grootouders of peetouders als dat een optie is? Zij genieten van de quality time en jullie kunnen samen naar de laatavondfilm. Wie weet ga je daarna zelfs spontaan een danscafé binnen omdat je er je favoriete nummer hoort spelen?
Hernieuwde vorm van spontane uitspattingen
Persoonlijk heb ik weinig behoefte aan mijn jeugd herbeleven, verdoofd door alcohol of beroofd van goede nachtrust. Daar ben ik niet nostalgisch naar. Wél geloof ik het meest in een hernieuwde vorm van spontane uitspattingen. Dingen die je samen kunt beleven. Ongepland in de stad blijven dineren met z’n drie moet kunnen zonder flippen. Je schoenen uitgooien en meegaan op het springkasteel. Twee ijsjes als lunch, of samen in verkleedkleren naar de supermarkt. Ik kijk uit naar dat soort dingen.
Berekende spontaniteit
Ook dates met mijn partner naar de wellness vind ik super, maar niet te lang. Zo kan je je miniliefje zelf nog tijdig in bed stoppen. Er is dus altijd wel dat plannende aspect wanneer je plots het idee krijgt om iets leuks te gaan doen. Maaltijden of dutjes skippen in ruil voor ondoordachte spontaniteit is voor mij gewoon geen optie. Het ligt te ver van waar ik me als moeder comfortabel bij voel. Eérst voorzien dat je kindje veilig, tevreden en helemaal gelukkig is, dan pas kun jij ook helemaal vrij van het moment genieten. Ik noem het graag ‘berekende spontaniteit’.
"Jonge mama's willen ook een keer wat!"
Dus aan alle mama’s die net als ik met een overvol werkgeheugen rondhollen; laat de strijk even liggen. Niet “gewoon omdat het kan” zoals vroeger. Wél omdat je het écht verdiend hebt. Neem je perfect gemanagede to do-lijstje en draai het om naar de blanco zijde. Schrijf nu 3 dingen op die jij graag met berekende spontaniteit zou willen doen. Vergeet niet te delen welke je opschrijft zodat wij kunnen meegenieten, en vergeet vooral de leuze “Je bent jong en je wilt wat”, want jij bent (jonge) mama en jij wilt ook een keer wat!