Taboe: Bewust kinderloos

interview met twee sterke 'kindvrije' dames

De pluskant van leven zonder kinderen? Meer tijd voor jezelf, je lief en je carrière! Je hebt minder huishoudelijk werk, lagere uitgaves en helpt overbevolking tegen te gaan. Toch krijgen bewust kinderloze koppels ook bittere reacties. Kort door de bocht worden ze als egoïstische kinderhaters afgeschilderd. Klopt dat cliché? An en Elvira vertellen elk openhartig waarom zij niet voor kinderen kozen.

Hoe kijk jij naar een leven zonder kinderen?

Elvira: Kinderen krijgen… Het lijkt de logische volgende stap. Toch hoeft dat niet noodzakelijk zo te zijn. Het woord ‘kinderloos’ doet uitschijnen dat er iets ontbreekt, terwijl wij dat niet zo ervaren. De term ‘kindvrij’ omschrijft het beter. Want ons leven is niet leeg of zinloos, integendeel! Als meter neem ik veel engagement op én ik maak tijd voor goede doelen.

An: Je hoort vaak het verhaal van wie niet zwanger kan worden. Dat is vreselijk, dus mogen zij terecht op veel begrip rekenen. Maar zien hoe zij ‘strugglen’ en dan zelf kiezen om geen kind op de wereld te brengen? Dat blijft taboe!

“Natuurlijk zijn er mensen die ons raar vinden, maar daar trek ik me niets van aan. Wij genieten van het leven, van elkaar en van de band met onze dieren!”

Wat bepaalt jullie levenskeuze?

An: Voor mijn man en ik is onze relatie het allerbelangrijkste. We hebben elkaar en willen met z’n tweetjes van het leven genieten! Ook onze honden zijn een beetje onze kindjes.

Elvira: Het moeten opgeven van je vrijheid en de financiële kopzorgen, zijn de meest praktische argumenten. Ook hebben wij niet meteen een sociaal vangnet om op te rekenen. Toch gaat het dieper dan dat. Zelftwijfel over wat je een kind te bieden hebt en angst of je het wel graag zult doen, liggen mee aan de basis.

Wat wil je kwijt aan wie bewust ‘kindvrij’ blijft?

An: Wie geen kinderen wil, komt daar zelden voor uit. Ze ontwijken de vraag en het onderwerp wordt doodgezwegen. Waarom? Als er vervelende reacties zijn, trek ik me daar niks van aan. Het is jammer als anderen wel die druk voelen.

Elvira: Naar wie onze beslissing in vraag stelt, kaats ik de bal terug. Waarom heb jij er wél voor gekozen? Gewoon omdat het de norm is, wordt het zelden in vraag gesteld. Als ik kijk naar het aantal pleegkinderen, doet dat me pijn. Moeder zijn is geen rol die je zomaar van je afwerpt en houdt enorme verantwoordelijkheden in! De mening van anderen is daarom bijzaak. Het is vooral belangrijk dat jullie zelf achter jullie keuze staan!